Απόψε θα μαι μόνη μου
τα φώτα μου θα σβήσω
και θα σε βλέπω να ρχεσαι
τα μάτια μου σαν κλείσω.
Μάνα μου φτάνεις γελαστή
το χέρι σου μ απλώνεις
μ ένα απαλό σου άγγιγμα
το δάκρυ μου στεγνώνεις.
Πώς να σ αγγίξω που άυλη
χαμογελάς μπροστά μου,
σαν άγγελος κατάλευκος
έλα στην αγκαλιά μου.
Μόνη μου απόψε σου μιλώ
μόνη μες τα σκοτάδια
ψιθυριστά συλλαβιστά,
και σε γεμίζω χάδια.
Να ρχεσαι μάνα πιο συχνά
την αύρα σου να νοιώθω
την στοργική σου τη ματιά
έχω ανάγκη τόσο!
ΚαΤερίνa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου